22 april 2016

Arbeidsongeschiktheid Transitievergoeding na twee jaar arbeidsongeschiktheid?!

Op 21 april 2016 kondigde minister Asscher aan dat hij de WWZ zal aanpassen op een aantal punten. In de rechtspraktijk blijkt vooral een discussie tussen werkgevers en meer dan twee jaar arbeidsongeschikte werknemers te ontstaan over de vraag of de werkgever in dat geval de arbeidsovereenkomst moet beëindigen. Veel werkgevers hebben ervoor gekozen om dat niet te doen in verband met het feit dat dan de transitievergoeding verschuldigd is. De verwachting was dat minister Asscher de wet zou aanpassen en een uitzondering zou formuleren voor werkgevers die de arbeidsovereenkomst met een al twee jaren arbeidsongeschikte werknemer beëindigen. Niets is echter minder waar.

Minister Asscher heeft aangegeven dat in die gevallen de werknemers recht op een transitievergoeding hebben als de werkgever de arbeidsovereenkomst om die reden met hen tot een einde brengt. De oplossing die Asscher nu kiest, is dat de werkgever die aldus een transitievergoeding moet betalen door het UWV wordt gecompenseerd uit het Algemene Werkloosheidsfonds. Om dat te bekostigen, zal een verhoging van de (uniforme) premie het gevolg zijn. Kortom, alle werknemers en werkgevers betalen uiteindelijk mee aan de transitievergoeding van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer. Minister Asscher laat hier een unieke mogelijkheid onbenut om de lasten voor werkgevers bij langdurig arbeidsongeschikte werknemers niet verder te verhogen. Zoals al in een eerdere blog is aangegeven, loopt Nederland fors uit de pas waar het betreft de lengte van de loondoorbetalingsverplichting van werkgevers bij arbeidsongeschiktheid. De financiële lasten van die ridicuul lange loondoorbetalingverplichting bij arbeidsongeschiktheid hangt veel (met name  MKB) werkgevers als een molensteen om de nek. De transitievergoeding dient volgens de minister ook nog te worden betaald als de werkgever terecht na (meer dan) 104 weken arbeidsongeschiktheid afscheid van die werknemer neemt. Toegegeven, de lasten worden nu over meer werkgevers verspreid, maar de vraag is of de inmiddels gegroeide praktijk daardoor zal veranderen. Het lijkt weliswaar nu makkelijker voor werkgevers om werknemers na (meer dan) 104 weken arbeidsongeschikt uit dienst te laten gaan, omdat de lasten van de transitievergoeding niet direct door de werkgever moeten worden bekostigd, maar uiteindelijk betaalt heel werkgevend Nederland mee. De toch al bij de rest van Europa fors uit de pas lopende kosten van de arbeidsongeschikte werknemer worden hiermee alleen maar meer. Hoewel wij geen economen en arbeidsmarktspecialisten zijn, lijkt het niet moeilijk te voorspellen wat daarvan voor de concurrentiepositie van Nederland binnen Europa het gevolg zal zijn. Het is wachten op de volgende bedrijfssluiting in verband met de hoge en steeds maar toenemende werkgeverslasten.

Wouter Hes